Nationaal Automobielmuseum
Het Nationaal Automobielmuseum herbergt de mooiste autocollectie ter wereld, met meer dan 500 uitzonderlijke auto’s. De beroemde Schlumpf-collectie van de gebroeders Schlumpf (560 auto’s van 98 verschillende merken, pioniers in de geschiedenis van de auto, gebouwd tussen 1878 en 1918, waarvan 430 geklasseerd als historisch monument, de grootste collectie auto’s vóór 1910 met het museum Louwman uit Den Haag, een indrukwekkende collectie van 14 Rolls Royces, en de grootste Bugatti collectie (meer dan 120) ter wereld. Het museum, gehuisvest in een voormalige textielspinfabriek van de gebroeders Schlumpf uit 1880, geklasseerd als historisch monument, beslaat meer dan 20.000 m2.
Verhaal
Het initiatief voor de collectie en het museum kwam van twee belangrijke Elzasser textielfabrikanten van de 20e eeuw, de gebroeders Schlumpf, Hans (1904-1989) en Fritz (1906-1992). Gepassioneerd door oldtimers, wijdden ze er in de jaren zestig, ten tijde van hun industrieel succes, krampachtig een groot deel van hun fortuin aan, door oldtimers van over de hele wereld te kopen en deze in het grootste geheim in hun eigen gespecialiseerde werkplaats te restaureren , met een voorliefde voor Elzasser Bugatti’s uit de Bugatti-fabriek in Molsheim.
In 1928, amper 22 jaar oud, kocht Fritz Schlumpf zijn eerste Bugatti, waarmee hij in het weekend reed en deelnam aan autoraces.
Deze autoliefhebber hield in de daaropvolgende jaren contact met het Elzasser bedrijf Bugatti, zijn passie voor verzamelen kwam pas in 1961 echt tot uiting.
Schlumpf werkte als wolhandelaar en in 1929 kwam zijn broer Hans, twee jaar ouder dan hij, bij hem in de textielhandel. In 1935 richtten ze de Société Anonyme pour l’Industrie Lainière (SAIL) op, die wol op de markt brengt. Aan het einde van de oorlog kochten de twee broers verschillende fabrieken en spinnerijen in de Elzas en gingen ze zo ver dat ze de textielindustrie in Oost-Frankrijk overnamen.
En 1957, ils acquièrent une manufacture de laine désaffectée en Alsace à Mulhouse pour y mettre en place leur propre musée de l’automobile : en l’honneur de leur mère bien-aimée et d’Ettore Bugatti, mais surtout pour Fritz Schlumpf lui- zelfde. Want voor Fritz Schlumpf is het verzamelen van Bugatti-voertuigen al lang een obsessie.
Vanaf 1961 verwierf hij veel klassieke voertuigen en klom zo op tot de rang van de belangrijkste verzamelaars van Bugatti-auto’s. De 560 gerestaureerde auto’s zijn gehuisvest in drie geheime hangars van hun belangrijke industriële site, in een Belle Époque-sfeer, versierd met 500 replica’s van kandelaars van de Pont Alexandre-III in Parijs die Rolls Royce, Bugatti en andere merken scheidt.
Aankoop van de Bugatti-collectie van John W. Shakespiere USA
Om de grootste collectie Bugatti’s ter wereld te hebben, schrijft Schlumpf naar Bugatti-eigenaren over de hele wereld. Hij vindt hun adressen in een register van Hugh Conway van de Engelse club Bugatti Owners Club, waardoor hij in contact komt met de Amerikaanse verzamelaar John W. Shakespeare die in Hoffman in Illinois woont.
Vanaf de jaren vijftig wijdde John W. Shakespeare zich aan Bugatti-voertuigen. Zijn eerste auto was een Bugatti Type 55 uit 1932, daarna kocht hij een Royale Type 41 Park Ward, het derde en laatste voertuig van een klant. Ten slotte kocht hij twaalf Type 57’s, drie Type 55’s, evenals Ettore Bugatti’s persoonlijke elektrische auto, de Type 56 uit 1931. Met ongeveer 30 Bugatti-voertuigen is Shakespeare de houder van ‘s werelds grootste collectie Bugatti-auto’s.
Schlumpf wilde deze voertuigen graag bezitten en kocht ze allemaal van Shakespeare voor het forfaitaire bedrag van US $ 70.000. Maar de eigenaar eist minimaal $ 105.000. In 1963 liet Schlumpf de collectie keuren door Bugatti-kenner Bob Shaw uit Illinois. Zijn beoordeling ervan is niet erg vleiend: “De meeste auto’s staan in een deel van het gebouw waar de vloer vuil is, de ramen kapot zijn, het dak lekt en er vogels nestelen. Elke auto is gedeeltelijk gedemonteerd en er is niet minimaal 18 maanden mee gereden. Shaw adviseerde Schlumpf om ze niet te kopen, maar Schlumpf volhardde in de onderhandelingen en bood nu $ 80.000 voor alle voertuigen.
Na bittere onderhandelingen, bedreigingen en wederzijdse chantage komen Schlumpf en Shakespeare een jaar later overeen met een bedrag van 85.000 dollar (nu ongeveer 720.000 dollar), inclusief transport naar Frankrijk. Met onze huidige referenties is dit een zeer goede deal en zelfs een echt koopje.
De dertig Bugatti-voertuigen worden op een trein geladen en vertrekken naar de Elzas.
Op 30 maart 1964 verlieten de 30 Bugatti-voertuigen hun schuilplaats aan boord van een trein van de Southern Railway Ilinois op weg naar New Orleans, waar ze op een Nederlands vrachtschip werden geladen. Een foto toont de open trein waar deze vele zeldzame voertuigen werden gedeponeerd. Een paar weken later meerde het vrachtschip aan in de haven van Le Havre waar Fritz Schlumpf zijn schat in bezit nam. Zijn doel om de grootste Bugatti-verzamelaar ter wereld te worden is daarmee bijna bereikt.
In 1965 maakten de gebroeders Schlumpf in een kort persbericht het bestaan van hun collectie openbaar en ontstond het idee om een museum op te richten. Maar dit museum, bedacht door Fritz Schlumpf, zal nooit officieel worden geopend.
In 1977 stonden de twee broers op het punt een wereldwijde mediaverrassing te creëren door hun museum voor het publiek te openen. Tickets, souvenircadeaus zijn al aanwezig. Maar hun welvarende industrie ging in 1976 failliet, na de eerste olieschok en economische globalisering, die al snel de hele textielindustrie in het Westen veroordeelde.
De collectie wordt inextrémis bewaard en wordt het Nationaal Museum van de Automobiel van Mulhouse.
Foto’s – Copyright: Management Association of the National Automobile Museum – Mulhouse & Bugatti Family
Praktische informatie voor het Nationaal Automobielmuseum
Nationaal Automobielmuseum
17 Rue de la Mertzau, 68100 Mulhouse
Telefoon: (+33) 03 89 33 23 23
Officiële website: Lees meer…
