Bergheim, een prachtig dorp aan de wijnroute, omgeven door zijn wallen, is nog relatief goed bewaard gebleven voor toeristen. De binnenstad heeft veel mooie wijnboerenhuizen. Vanaf de top van de uitstekend bewaard gebleven wallen kunt u de hellingen van de wijngaard bewonderen, met uitzicht op het kasteel van Haut-Koenigsbourg.

Het eerste schriftelijke document waarin Colmar wordt genoemd, dateert uit 823, toen Lodewijk de Vrome een landgoed in het Columbarium-gebied schonk aan de abdij van Munster. Het gebied werd toen waarschijnlijk bezet door enkele boerderijen. De stad ontwikkelde zich geleidelijk en kreeg de status van stad aan het begin van de 13e eeuw, onder de heerschappij van keizer Frederik II van Hohenstaufen. Het was in deze tijd dat verschillende religieuze gemeenschappen zich begonnen te vestigen, zoals de Franciscanen, de Dominicanen en de Augustijnen.

Volgens de legende was de plaats eigendom van Huna en Hunon, die Hunawihr in de 7e eeuw aan het klooster van Saint-Dié nalieten.
Het dorp behoorde vervolgens toe aan de graven van Horbourg en vervolgens van Württemberg. Bedevaartsoord Sainte Hune, het dorp trekt pelgrims aan, voordat het protestant wordt. De Elzas werd Frans, katholieken en protestanten deelden de kerk.

Kaysersberg verrast met de charme van zijn middeleeuwse sites gegroepeerd rond de kerk en de versterkte brug die wordt gedomineerd door het kasteel, een overblijfsel van de voormalige vrije stad van de dekapolis. Zijn strategische ligging doet de herinnering herleven aan de Romeinse weg die de Elzas met Lotharingen verbond. Het is een van de charmantste steden in de Elzas met zijn geplaveide straatjes en rijkelijk versierde vakwerkhuizen. Daarnaast ligt de geboorteplaats van Dokter Schweitzer aan de weg naar Santiago de Compostela.

Volgens de legende werd de stad gesticht door de reus Sletto. De eerste schriftelijke vermelding dateert uit de 8e eeuw, maar de site maakte toen deel uit van het dorp Kintzheim. De uitbreiding van de stad begon in de 11e eeuw, toen Hildegarde de Buren, moeder van de eerste van de Hohenstaufen, er een kerk stichtte die vanaf 1094 werd bewoond door monniken uit Conques, ter ere van Sainte Foy.
Deze priorij beheert de stad totdat Frederik II van Hohenstaufen de status van vrije stad aan Sélestat verleent.

Het was in de 11e eeuw dat de heer van Reinbaud zich op deze landen vestigde. Hij bouwde er het kasteel van Reinbaudpierre, wiens naam later Ribeaupierre zou worden, een machtige familie in de regio en in het Heilige Roomse Rijk.
Het dorp krijgt aan het einde van de 13e eeuw de status van stad, een periode waarin ook de kastelen van Girsberg en Haut Ribeaupierre worden gebouwd. Muren omringen ook de stad, vervolgens verdeeld in 4 onafhankelijke districten.

De eerste vermelding van Riquewihr dateert uit 1094, het dorp was toen eigendom van de graven van Horbourg die in 1291 de eerste versterkte omheining bouwden. Het dorp kreeg de status van stad in 1320. Riquewihr werd in 1324 door de graven van Horbourg verkocht aan Ulrich X van Württemberg.

Aan de oorsprong van Zellenberg was hier vanaf de 10e eeuw een kleine kloosterinrichting (Zell) gevestigd. In 1252 bouwde Walter de Horbourg een kasteel op de top van de heuvel (Berg), en verplaatste het dorp, toen aan de voet van de heuvel, naar de top. Vanaf de 14e eeuw werd het dorp eigendom van de familie Ribeaupierre die het tot aan de Revolutie in stand hield. Het kasteel werd verwoest in 1791.